Jakie są najlepsze strategie alokacji aktywów przy handlu ETF?

1. Strategia alokacji aktywów na podstawie wieku inwestora: Jednym z najprostszych podejść jest strategia oparta na wieku. Przyjmuje się, że im młodszy inwestor, tym większy udział w portfelu mogą stanowić aktywa bardziej ryzykowne, takie jak akcje i aktywa związane z rynkiem zagranicznym. Młody inwestor ,nawet narażając się na straty w długiej perspektywie, jest w stanie je zniwelować kolejnymi inwestycjami. Z biegiem lat, w miarę zbliżania się do emerytury, alokacja powinna ulegać zmianie na rzecz bardziej stabilnych aktywów, takich jak obligacje i gotówka, aby zmniejszyć ryzyko straty kapitału.

2. Strategia równomiernego podziału: Drugie podejście polega na równomiernym rozłożeniu środków pomiędzy różne klasy aktywów, takie jak akcje, obligacje, nieruchomości czy surowce. Taka strategia minimalizuje ryzyka funduszy ETF związanego z koncentracją kapitału w jednej klasie aktywów i zapewnienie bardziej stabilnych zwrotów w dłuższym okresie. Dzięki takiemu podejściu nie narażamy się na straty wynikające z nagłego załamania rynku.

3. Strategia tactical asset allocation (TAA): TAA to podejście polegające na dynamicznym dostosowywaniu alokacji aktywów w zależności od zmieniających się warunków rynkowych. Strategia ta przeznaczona jest dla inwestorów zaawansowanych. Wykorzystują oni analizę techniczną i fundamentalną, aby podejmować decyzje dotyczące rotacji aktywów, próbując wykorzystać potencjalne trendy rynkowe.

4. Strategia risk parity: Strategia risk parity stara się zrównoważyć ryzyko pomiędzy różnymi klasami aktywów, przydzielając więcej kapitału do tych aktywów, które mają niższe ryzyko i mniejszą do tych bardziej ryzykownych. Celem jest osiągnięcie równowagi pomiędzy poziomami ryzyka. Mniejszy wkład aktywów ryzykownych w połączeniu z większa częścią mniej ryzykownych uśrednia ryzyko całego portfela. Pomaga to w uniknięciu nadmiernej ekspozycji na jedną klasę aktywów.

5. Strategia inwestycji tematycznych: Inwestowanie w ETF związane z określonymi trendami lub technologiami może być kolejnym podejściem do alokacji aktywów. Na przykład, inwestycje w technologię, zdrowie, czy zmiany klimatu mogą być częścią strategii tematycznych, które wykorzystują rosnące sektory i tendencje na rynku. Strategia ta wybierana jest głownie wtedy, gdy mamy większą wiedzę odnośnie danego sektora lub spodziewamy się stabilnych ruchów w danej branży.

6. Strategia pasywnej indeksacji: Podejście to polega na inwestowaniu w szerokie indeksowe ETF, które odzwierciedlają cały rynek lub określone sektory gospodarki. Celem jest minimalizacja koszty i aktywności inwestycyjnej przy uzyskaniu zwrotów zbliżonych do wybranego sektora rynku.

7. Strategia 60/40: Jest to popularna strategia, która polega na stałym podzieleniu aktywów o różnych poziomach ryzyka. W tym przypadku 60% portfela przydziela się do akcji lub innych aktywów ryzykownych i 40% do obligacji lub innych aktywów stabilnych. To podejście łączy korzyści z obu klas aktywów – potencjału wzrostu akcji i stabilności obligacji. Oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie, aby podział wynosił 70/30. Raczej rzadko stosuje się podział 50/50. Strategię tę można łączyć razem ze strategią związaną z wiekiem. Im młodszy inwestor, tym procent ryzykownych aktywów stanowi większą część i zmniejsza się wraz z wiekem, odwracając relacje pod koniec kariery inwestora.

Oczywiście jest to tylko przegląd najbardziej popularnych strategii. Często zalecane jest ich łączenie lub stosowanie różnych strategii dla różnych portfeli. Nic nie stoi na przeszkodzie aby inwestor je zmodyfikował lub stworzył nowe dopasowane do własnych preferencji.

Zdjęcie: materiał Klienta.